Kepekli pirinç besin değerleri, beyaz pirincin ek olarak az işlenmesi ile elde edilen pirincin içeriğiyle alakalıdır ve lif muhtevası ek olarak yüksektir. B sınıfı vitaminlerinin ve potasyum, magnezyum, fosfor minerallerinin güzel bir kaynağıdır. Bu sebeple pirinç mahalline esmer pirinç seçim edilebilir.

Pirincin üzerinden kepeğinin alınmamış natürel halidir. Pirincin yetiştirildiği her alanda üretilebilen kepekli pirinç diyetisyenler aracılığıyla diyabetik hastalara ve formda kalmak için önerilmektedir. Besin değerleri açısından bolca potasyum ve lif bulundurur. Beyaz pirincin kullanıldığı her sofrada beyaz pirinç mahalline kepeklisini gönül rahatlığıyla kullanabilirsiniz. Milyonlarca kişinin gündelik ekmeği durumda olan pirinç, asırlar süresince birliğin ve bereketin simgesi olarak da görülmüş. Mesela Endonezya Mitolojisinde, ürünlerin ve iyi talihin koruyucusu sayılır. Endonezyalılar, pirinç ekimi gerçekleştirirken, ekimini yaptıkları pirinç bitkisinin bir kısmını -ki bunun için pirinç anısı denilirmiş- ayırarak saklarlarmış. "Pirinç anısı" ismi verilen bu bir parça pirinç nebatı canlılığını yitirmediği müddetçe ekimin oldukça başarılı sonuçlanacağına inanırlarmış.

Efsanelere fazla miktarda ehemmiyet vermeyen uzmanlar ise pirincin, M. Ö. 3000 seneden beri Çin'de bilinerek yetiştirildiğini bildiriyor. Ana yurdu Güney Hindistan durumda olan pirincin, M. Ö. 2000'li senelerde Kore, Filipin, Japonya; M. Ö. 1000'li senelerde Endonezya'da yaygınlaştığı ifade ediliyor. Mezopotamya ve Türkistan'a Pers'ler aracılığıyla sokulan pirincin, Yunanistan'a girmesi, M. Ö. 320'li senelerde Kocaman İskender'in Hindistan'ı işkal etmesine dayanıyor. Pirinç bitkisinin Türkiye'ye ise 500 yıl öncesinde, güneyden geldiği sanılıyor. Keşfedildiği önce günden günümüze denli, gezi eden ve dünyanın 4 bir yanına dağılan pirinç, buğdaydan ardından en çok miktarda üretilen ve tüketilen hububat ürünü olma niteliğine sahip.

Pirinç su içerisinde yetiştirilen bir hububat bitkisidir. Öbür hububat nebatları su içerisinde uzunca zaman yaşayamayıp, canlılığını yitirdiği takdirde pirinç suda erimiş oksijeni faydalanarak gelişir. Pirinç tarladan toplandığı benzeri yenmez. Üzerindeki kalın kabuğun çıkması gereklidir. Ek Olarak ardından da pirincin zarı başka bir deyişle kepeği çıkarılır. Ama bu işlemlerden geçtiğimiz pirinç, besin değerinin birçok çoğunu; ağırlığının %30'undan fazlasını, lipidlerinin %80'inin, madensel tuzlarının %60'ını vitaminlerinin ise tümünü kaybeder. Pirinçte, buğdayda yer alan zengin ve farklı madensel tuzlar yoktur.

Kepekli pirinçte ise B1, B2, B6, PP, E ve F vitaminlerinden diğer, potasyum, kalsiyum, fosfor, flor benzeri kıymetli madenler ve 12 çeşit amino asit yer alır. Bu sebeple yediğiniz pirinç mümkünse kepekli olmalıdır. Pirinç bilhassa nişasta açısından zengin, yağ ve protein istikametinden fit bir yiyecektir. Yağsız ve basit sindirilebilir olması, onun hastalıklarda rejim yemeği olmasını olanağı sağlar. Bunun için böbrek ve kalp yetersizliği rahatsızlıklarına sahip bireyler amaçlı eşsiz bir besin maddesidir.

Pirincin kabuğunda yer alan Lif ve B sınıfı vitaminlerinden yararlanmak isteyenlere öneri edebileceğimiz bir pirinç çeşididir. Kepekli pirinci beyaz pirinçle yaptığınız bütün yemeklerde ve pilavlarda kullanabilirsiniz.

Suda yetişen bir hububat durumda olan pirincin, besin maddelerince zengin toprakları sevmesi ve ılık sularda yetişmesi ürüne yansımaktadır. Anında anında bütün çeşitleri protein, karbonhidrat, fosfor, demir, kalsiyum, B1, B2 vitaminleri ve az da olsa A ve C vitaminlerini içermektedir, içerdiği mineraller yardımıyla kemik yapısının gelişmesini, cildin ve tırnakların parlak olmasını sağlamaktadır. Pirinç alerjik olmamış bir gıda maddesidir.