{
    "title": "Çeltik Pirinç",
    "image": "https://www.pirinc.gen.tr/images/celtik-pirinc.jpg",
    "date": "20.01.2024 00:35:44",
    "author": "Hacer Sakman",
    "article": [
        {
            "article": "<b>Çeltik Pirinç,</b> kabuğu soyulmuş pirince çeltik denir. Cihanda hayat sürdüren insanların çoğunun ana gıdasıdır. Pirinçte nişasta oranı, buğdaydan çoktur. Pirinç, gıda maddesi olarak üstlendiği değer yanında endüstride de geniş biçimde kullanılmaktadır. Çeltik, fazlaca gerilerden gelen bir kültür bitkisidir. Hindistan da ve Çin'de ok fazla olduğu için oraların kültürlerinde fazlaca yer ettiği için oralara özgü olarak halk arasında bir yaygınlık söz konusudur. Uzakdoğu'nun o yerine özgü, Afrika'da yabani pirinç çeşitleri mevcuttur. Pirinç, milattan önce üç bin senesinde Güney Hindistan'dan Çin'e, milattan önce bin yıllarında Java'ya doğru açılmıştır, Avrupa'ya milattan önce üç bin senesinde girmiştir.</div><div><br></div><div>Pirincin Amerika Kıtasında kültüre girmesi on yedinci yy. Sonlarındadır. Türkiye'ye hemen hemen beş yüz yıl evvel girdiği düşünülüyor. Çeltik, su içerisinde yetişen ve kökleri suda olan tek zirai üründür. Tahıllar arasında suda yetişebilen tek tahıl çeşididir. Çeltiğin çimlenme evresi ısının minimum 12 santigrat derecede vejetasyon evresinde ise ısının yirmi ya da otuz santigrat derece arasında olması çeltiğin yetişmesi için önemlidir. Yetiştirilme zamanı boyunca sulama suyu ısısının on beş santigrat derecenin üstünde olması gerekir. Pirincin, Türkiye ziraat açısından önemli bir avantajı da tuzlu ve alkali alanlarda yetişebilmesi, hatta bu tip arazilerin ıslahında etkili olmasıdır.</div><div><br></div><div>Pirinç, gıda kaynağı olarak buğdaydan sonra Türkiye'de en önemli kültür bitkisidir. Çeltik, toprak seçimi konusunda seçici değildir. Su geçirgenliği fazla değil, çok dipte ve gıda maddelerince zengin topraklarda daha iyi yetiştiği görülür. Aynı yere üst üste sürekli olarak pirinç ekilirse ürün fazla elde edilmez yani verim düşer. Farklı otlar ve hastalıklarla uğraşmak güçleşir. İki veya üç yıl arka arkaya pirinç ekildikten sonra o tarlaya farklı bitkilerden biri ekilmelidir. Özellikle baklagillerden olan bir bitki ekilirse daha iyi olacaktır. Çünkü baklagil bitkileri azot bileşiklerini çoğalttığı için gereklidir. Tohumluk pirinçlerin sertifikalı olması gerekir ve hastalıklardan ve yabancı otlardan arındırılmış olmalıdır.</div><div><br></div><div>Her metrekareye atılacak olan tohum sayısı 500-600 tane arasında değişmektedir. Tohumlar ekilmeden evvel ön çalışma gerektirebilir. Ön çimlendirme yapılabilir. En az iki gün suda tohumları bekletin. Türkiye'de mayıs ayının birinci haftasının sonunda ekim yapılması uygundur. Ekim yapılırken de çeşitli yöntemler kullanılmalıdır. Serpme yöntemi kullanılır. Elle serpme yöntemi, uçakla serpme yöntemi şeklinde. Fideleme yöntemi de kullanılmaktadır. Çeltikti toprağa ektikten sonra üzerini mil şeklinde örtmemiz gerekir. Yani toprağı bulandırmak ekim için önemli aşamalardan bir tanesidir. 5-6 gün sonra tekrar su verilmelidir.</div><div><br></div><div>Çeltiklerin büyümesi esnasında çeşitli yabancı otlar türeyebilir. Bu otları temizleyerek daha iyi verim elde edilecektir. Bu yabancı otlar temizlenmezse akabinde daha fazla otun türemesine sebep olacaktır bu da salkım şeklinde yetişen pirincin daha az salkım oluşmasına sebep olacaktır. Çeltiklerin salkımlarının saman renginde olduğu görülmektedir. Çeltiklerin hasat zamanı da bir o kadar meşakkatli iş gerektirir. Erken hasat yapılması pirincin tam olgunlaşmasını engeller bu da verimi düşürür. Pirincin depolanması da önemli işlerden bir tanesidir. Çok rutubetli olmamasına dikkat edilir. Depolama esnasında nemin oranının yüzde on dördün altında olmasına dikkat edilmelidir. Eğer depolama esnasında rutubet oranı yüzde on dördün üstünde olursa pirinçlerin böceklenmesine sebep olur bu da mahsule zarar verir.</div>"
        }
    ]
}